Julia Doktorowicz-Hrebnicka Rejmanowa
(1915 – 1970)

 

Julia Doktorowicz-Hrebnicka urodziła się 28 września 1915 roku w Piotrogrodzie (obecnie Sankt Petersburg).
Ojcem Julii był Stanisław Doktorowicz-Hrebnicki, ceniony geolog, absolwent Instytutu Górniczego w Piotrogrodzie, a matką Małgorzata Doktorowicz-Hrebnicka z domu Rodziewicz.
Stanisław Hrebnicki rozpoczął jeszcze przed rewolucją 1917r. badania geologiczne na Zakaukaziu i w Mandżurii.
W 1918 roku urodził się brat Julii – Waweczek, a w 1920 roku siostra Halusia – oboje dzieci nie dożyły powrotu do Ojczyzny.
W roku 1922 Hrebniccy przyjechali do Polski osiedlając się na stałe w Warszawie, gdzie Stanisław Doktorowicz –Hrebnicki otrzymał propozycję pracy w organizującym się przy ulicy Rakowieckiej Państwowym Instytucie Geologicznym.

W 1922 roku urodził się Kazimierz – brat Julii (zginął rozstrzelany przez hitlerowców pod Skierniewicami w 1944 roku).
Julia uczęszczała do Prywatnego Gimnazjum Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jawurkówny przy ulicy Wiejskiej, które ukończyła uzyskując maturę w 1934 roku.
W tymże roku wstąpiła na Wydział Ogrodniczy warszawskiej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Podczas okupacji obroniła pracę magisterską p.t. „Płynny owoc produkowany w Polsce i jego ocena mikrobiologiczna i chemiczna ze szczególnym uwzględnieniem witaminy C” i uzyskała tytuł magistra inżyniera w 1940 roku – potwierdzony dyplomem w 1946 roku. Jej patriotyzm i gotowość służenia Krajowi skierował ją do pracy w ruchu oporu. Zaangażowana początkowo przy kolportażu prasy podziemnej pod pseudonimem „Elżbieta”, w 1941 roku zostaje łączniczką kursów szkolenia sabotażowo-dywersyjnego przy Komendzie Głównej Związku Walki Zbrojnej (później AK).
W przeddzień Powstania Warszawskiego przydzielona do sztabu pułkownika „Radosława” jako łączniczka sztabowa bierze udział w walkach na Woli i Starym Mieście. Będąc ranna trafia do szpitala, w którym pozostaje opiekując się ciężko rannymi i nie korzysta z możliwości wyjścia ze Starego Miasta przy ewakuacji szpitala. Tu zostaje powtórnie ranna zawalonym przez bombę stropem, tracąc stopę. Za odwagę i poświęcenie otrzymuje Krzyż Walecznych i krzyż Virtuti Militari.
Po ukończonej wojnie Julia Hrebnicka kieruje swe zainteresowania zawodowe w nieco inną stronę. Osłuchana z problemami geologii podejmuje pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym, gdzie podejmuje badania z dziedziny palinologii. Prowadzi pionierską pracę w dziedzinie badań palinologicznych trzeciorzędu kierując Pracownią Analizy Sporowo-Pyłkowej, kształcąc jednocześnie młodą kadrę pracowników.
Już w 1952 roku ukazują się jej artykuły z tej dziedziny, a 2 lata później – pierwsze w Polsce większe opracowanie kompleksów sporowo-pyłkowych z oszaru łuku mużakowskiego.
Dalsze badania dotyczą plioceńskich osadów z rejonu warszawskiego i olsztyńskiego, następnie mioceńskich pokładów węgla z rejonu bydgoskiego i poznańskiego. Z rejonu Rogóźna przeprowadza szczegółowe badania palinologiczne, przedstawiając syntetyczne ujęcie stratygrafii, opartej na kompleksach sporowo-pyłkowych dla paleogeńskich i neogeńskich węgli brunatnych. Publikacja ta należała wtedy do najpoważniejszych prac europejskich z tej dziedziny.
Poza tym Julia Hrebnicka wyróżniła nowe formy spor i pyłku, których nazwy związane są na stałe z jej nazwiskiem
W 1954 roku wyszła za mąż za absolwenta Wydziału Ogrodniczego SGGW Aleksandra Rejmana, póżniejszego profesora, dziekana i prorektora SGGW.
W 1956 roku gdy urodził się syn Andrzej – Julia Rejmanowa przerwała pracę w Instytucie Geologicznym, pozostawiając po sobie pamięć nie tylko zasłużonego palinologa, ale i człowieka odnoszącego się do wszystkich z serdecznością i życzliwością.
W latach 1964-1969 współpracowała z Profesor H. Czeczottową (Muzeum Ziemi) badając próbki węgla z Turoszowa.
Długotrwała choroba uniemożliwia ukończenie tej pracy.
4 lutego 1970 roku los wyznaczył kres jej życia.
Wg Haliny Czeczottowej – „...Była jednym z najwybitniejszych palinologów nie tylko w Polsce, ale i za granicą.
...Odznaczała się przy tym niezwykle łagodnym charakterem, wyrozumiałością, oraz entuzjazmem w pracy...”

(na podstawie archiwów rodzinnych, oraz J. Ranieckiej-Bobrowskiej – „Wspomnienie o Julii Doktorowicz-Hrebnickiej – Rejmanowej” Przegląd Geologiczny nr 11 z 1972 roku)

Spis publikacji:

1952 Badania paleobotaniczne w PIG Geol. Biul. Inf. nr 2
1952 Węgiel brunatny w oświetleniu analizy pyłkowej. Ibidem, nr 3.
1954 Analiza pyłkowa węgla brunatnego z okolic Żar na Dolnym Śląsku, Biul. IG nr 71
1954 Z badań paleobotaniczno-stratygraficznych w Polsce centralnej. Prz. Geol. nr 7
1956 Wiek węgla brunatnego z terenu Babiny na Dolnym Śląsku w świetle analizy pyłkowej. Prace IG t.XV
1956 Z badań mikroflorystycznych węgla brunatnego w Mirosławicach Górnych na Dolnym Śląsku, Ibidem, t. XV
1956 Wzorcowe spektra pyłkowe plioceńskich osadów węglowych, Ibidem t.XV
1959 Niektóre ziarna pyłku rodziny Taxodiaceae w trzeciorzędowym węglu brunatnym, część I i II Kwart geol. nr 3
1960 Pararelizacja pokładów węgla brunatnego województwa bygdoskiego i poznańskiego Biul. IG nr 157
1961 Paleobotaniczne podstawy pararelizacji pokładów węgla brunatnego ze złoża Rogóźno pod Łodzią, cz. I i II Ibidem, nr 158
1964 Palynologiczna charakterystyka najmłodszych pokładów węgla brunatnego złoża Rogóźno, Ibidem, nr 183
ponadto około 40 opracowań naukowych znajdujących się w archiwum Instytutu Geologicznego w Warszawie.



 

Prof. Adam Hrebnicki
Prof. Adam Hrebnicki (II) Zapisano przez Stanisława Hrebnickiego ze słów Adama Hrebnickiego w Raju w sierpniu w 1936 roku.
O Hrebnickich, informacje genealogiczne zebrane przez Kazimierza Hrebnickiego - przepisane z rękopisu
Drzewo genealogiczne rodu Doktorowicz-Hrebnickich
Adam Hrebnicki - album
Hrebniccy, album
W kamieniu zapisane - koniecznie zobacz !!!
Opuszczone gniazda
Stankiewicze i Krażowscy
Stankiewicze i Krażowscy- album
Powrót na główną

Data pierwszej publikacji: 1.I.2009
Aktualizowano:21.X.2014